Adalar Mutlu Son

Hizmetçi çabucak gelmiş ve

bayan Jones, Bay Charles’a ne işe yaradığını, şehirden ayrılıp,

ayrılmadığını sorduğunda da aynı çabuklukla, efendisinin

oğlunun ortadan yok oluşunun hemen ertesi gün hizmetçilerin

derhal haberdar olduğu haberleri bildirmişti. Adalar Mutlu Son Babası

çocuğunun, babaannesiyle kendinden çok yakın oluşu yüzün‐

den uyguladığı bu en zalim ceza için çok kesin, güvenli

önlemler almıştı. Cenup Denizlerindeki fabrikalardan birinde,

zengin bir tüccar olan öz kardeşinin ölümüyle kendisine

devrolduğunu vasiyetnamenin bir kopyasıyla birlikte gelen ih‐

barnameden öğrendiği zaman mirası güven altına almanın Adalar Mutlu Son 

kaçınılmaz bir zorunluluk haline gelmesi nedeniyle seyahatkararı alması oğlunu da oralardan uzaklaştırmak için iyi bir

fırsat olmuştu.

Oğlunu uzağa götürme kararı sonucunda Charles’tan

habersiz bir halde ihtiyaç duyulan tüm hazırlıkları yapmış, bir

geminin kaptanıyla pazarlığa oturmuş ve emirlerinin harfi,

harfine yerine getirilmesini geminin sahibi ile olan yakın

ilişkisi sayesinde güvenceye almıştı. Kısacası, önlemler öyle

gizli saklı ve etkiliydi ki oğlu birkaç saatliğine nehir aşağı

gezintiye çıktığını sanırken geminin güvertesinde

Adalar Mutlu Son

durdurulmuş, haber yollamasına engel olunmuş ve devlete

karşı suç işlemiş birinden daha sıkı bir gözaltına alınmıştı.

Böylece tek sevgilim benden koparılmış, yanına bir dostbile alamadan, bir teselli bulamadan uzun bir yolculuğa

sürüklenmişti. Tüm bu ayrıntıları, kesin kere öğrenmek epey

süreımı almıştı.

Hizmetçi ek olarak sevimli genç efendisine böyle

davranılmasının babaannesinin sonunu getireceğinden kesin

olduğunu da eklemişti ve bu gerçekten doğru çıktı. Yaşlı

kadın haberi duyduktan sonra bir ayı bile çıkaramadan öldü.

Para biriktirmediği için senelik gelirden oluşan servetinden,

sevgili torununa kayda kıymet aslabir şey bırakmamıştı ve

ölmeden önce damadını görmeyi de kesinlikle reddetmişti.

Dönüşünde bayan Jones’un bakışlarıyla karşılaşmış olduğumda, Adalar Mutlu Son bana

öyle ilgisiz hatta nerede ise öyle memnun görünmüştü ki iyi

haberler getirerek işkence çeken yüreğimi huzura

kavuşturacağı umuduna tutulmuştım. Oysa o acımasız barbar,

düşünülebilecek en büyük soğuklukla Charles’ın en az dört

yıllık bir yolculuğa gönderildiğini (kötü niyetinden

abartmıştı) ve tekrar onu görme umudu beslemenin akılcı

olmayacağını söyleyip kestirip attı. Yüreğime bir hançer

saplamıştı. Hamileyken tüm bunlara olası gözüyle bakmamak

elimde değildi ve sonuç olarak söylediklarının pek çoğunda

doğruluk payı vardı.